Belastbaarheid, belasting en complexiteit.

In de trainingsleer zijn belastbaarheid, belasting en complexiteit erg belangrijke begrippen. We bespreken ze graag met jullie in deze blog. Want kennis delen is belangrijk!

Belastbaarheid opbouwen is de basis. Je wil je lichaam fysiek in orde hebben voor het zwaardere werk dat komen gaat. Belastbaarheid bouw je op met trage loopjes en submaximale intervallen. Het aandeel van de intensieve kilometers is dus iets kleiner in die trainingsperiode.
Wanneer de verhouding tussen belasting en belastbaarheid scheef zit, dan is de kans op blessures niet alleen erg groot, je zal ook conditioneel niet de vooruitgang maken die je verwacht aan de hand van al dat zweten.

Wanneer train je op belastbaarheid? Wel, in de periode dat je geen wedstrijdscherpte zoekt. In het ‘tussenseizoen’ dus, typisch de wintermaanden. Dat geldt zeker voor profatleten. Bij de amateurs hangt dat deels af van het gekozen doel. Begin niet pas met trainen 3 maanden voor je doelwedstrijd – toch niet als je hoge verwachtingen hebt. Gun je lichaam voldoende tijd om klaar te zijn voor de specifieke trainingen. Je wil immers een brede basis om op verder te bouwen.

Belasting gaat dus om het snellere en langere werk. Belastbaarheid is nodig om in vorm te raken, belasting om in topvorm te raken. Ook dit bouw je op trouwens. In week 1 van een marathonschema maak je niet dezelfde tempoblokken als in week 10. Het aantal herhalingen van een intervaltrainingen voor een 10k is ook niet hetzelfde in week 2 als in week 7. Belasting trainen vraagt meer inspanning en meer zweet. Dat zijn de zware trainingen.

De verhouding tussen belasting en belastbaarheid verschuift dus in het voordeel van belasting tijdens de wedstrijdspecifieke voorbereiding. Daar ben je ook klaar voor, als je op tijd bent beginnen trainen.
Rustweken zijn van groter belang in deze periode, om de belasting te compenseren. De intensiteit in die periode noodzaakt ook dat je voldoende rust neemt na je doelwedstrijd. Herstel is nodig om je lichaam weer zuurstof te geven richting een volgende trainingsperiode en een volgend doel.

Minder belangrijk voor ons als lopers is complexiteit. De loopbeweging is redelijk lineair – op zwalpen bij totale uitputting kan je niet trainen. De belasting is relatief gelijk en constant. Bij ons geen splits zoals in het tennis, geen zijdelingse, achterwaartse of gebukte bewegingen zoals in vele andere sporten. Onze spiercoördinatie is dus wat minder van belang, wat natuurlijk niet betekent dat je er helemaal geen belang aan moet hechten. Door op stabiliteit te trainen en eventueel een beetje op kracht, zit dat wel snor.
Wist je dat sportprofessor Ross Tucker verwachtte dat er 25% meer spierblessures zouden voorvallen na het herstarten van de voetbalcompetities in Duitsland, Spanje en Engeland na de Coronastop? Omdat de specifieke voorbereidingsperiode erg kort werd en bepaalde spelsituaties moeilijk getraind konden worden tijdens de lockdown, is de kans op blessures door complexiteit van de beweging enorm gestegen.

Voor ons als lopers gaat het dus voornamelijk over belastbaarheid en belasting.
Voor wie (her-)start met lopen, is Trenara nog niet het ideale loopmaatje. Wij gaan er nu eenmaal van uit dat iemand al wat loopbagage heeft, want we hebben geen schema’s à la start-2-run. Terwijl het net voor beginnende lopers erg belangrijk is om begeleid die belastbaarheid op te bouwen.

Daarom gaan we ook tijdgebaseerde schema’s voorzien. Klinkt misschien alsof dat op 1, 2, 3 te implementeren is, maar dat is niet het geval. Momenteel moet de kern van elke training afstand bevatten, dat moet dus uitgebreid worden. En dat vraagt nu veel ontwikkeltijd. Hadden we dat geweten in het begin…