Reviews
We kunnen dan wel zeggen dat de app werkt, de vraag is natuurlijk wie je écht moet geloven: ons of de lopers?
Daarom laten we jullie zelf aan het woord. Echte verhalen van echte lopers.
Daarom laten we jullie zelf aan het woord. Echte verhalen van echte lopers.

Jan Gyselaers
Mijn parcours als loper (pun not intended) is in het verleden zeker niet altijd even vlot verlopen.
Tijdens mijn studentenjaren, toen die extra “kot-kilo’s” mij toch wat parten begonnen te spelen, kwam dat ene moment van openbaring dat iedereen wel zal herkennen: “ok, het is genoeg geweest!”. En omdat ik al jarenlang sporadisch, maar met zeer veel plezier, ging hardlopen, werd dat mijn sport naar keuze.
Die sporadische ontspanning groeide al snel uit tot een uit de hand gelopen passie. De extra kilootjes waren vrij snel verleden tijd, mijn conditie maakte grote sprongen vooruit, mijn persoonlijke records werden almaar scherper en ik voelde mij ook beter en sterker dan ooit tevoren. Goed bezig, dacht ik!
Lopen zonder structuur.
Maar: ik trainde zonder plan, en vooral, zonder enig idee waar de grens lag. Tussen het werken en studeren door was mijn tijd om te lopen soms (te) beperkt, waardoor ik al te vaak probeerde om het maximale te halen uit de weinige tijd die ik wél had. Ook herkenbaar voor velen waarschijnlijk! Ik liep doorheen vermoeidheid, stress, slaapgebrek, en helaas ook domweg doorheen kleine pijntjes die vervolgens steeds groter werden.
Het onverbiddelijke gevolg: een stressfractuur van mijn bekken. Op dat moment besloot ik, achteraf gezien tot mijn grote spijt, om het lopen voor bekeken te houden.
De wijsheid komt echter met de jaren zeggen ze. In mijn geval was dat ook zo. Enkele jaren later, met mijn artsendiploma op zak en opnieuw op de schoolbanken voor mijn master sportgeneeskunde, begon ik pas te begrijpen welke fouten ik had gemaakt als loper. Ik wilde heel graag de draad van mijn oude passie terug oppikken, maar ik wist dat het opnieuw fout kon lopen, als ik niet méér structuur in mijn training zou brengen.
Enter Trenara!
Voor het inhuren van een echte loopcoach had ik tijd noch centen, en in de virtuele loopcoaching van Garmin vond ik mijn gading niet echt. Toen hoorde ik via collega’s en mede-hardloopfanaten voor het eerst van Trenara: een gloednieuwe hardloop-app, die je gepersonaliseerde trainingsschema’s biedt en zich aanpast aan jouw kunnen.
Eerlijk: in het begin had ik er een beetje een haat-liefdeverhouding mee. Als je na elke training te horen krijgt dat je weer “in het rood” bent gegaan en dat ze je “aan je oren trekken”, dan werkt dat op den duur niet zo heel erg motiverend! Maar toegegeven, ik moest mij soms toch nog leren inhouden, dus vaak kreeg ik zo’n berichtjes gewoon door mijn eigen schuld. Gaandeweg leerde ik dankzij Trenara beter doseren. Ik leerde meer en meer aanvoelen wat het is om écht rustig te lopen – en bijgevolg lukte het ook steeds beter om écht hard te lopen. Ik volgde voor het eerst in mijn leven een perfect gestructureerd schema, en tegelijkertijd had ik nooit eerder het gevoel dat er zoveel variatie in mijn trainingen zat. En bovenal, na al die jaren blessureleed kon ik eindelijk weer iets opbouwen – alleen op een verantwoorde manier deze keer, met veel minder risico op blessures!
Op den duur ging mijn conditie er zelfs zodanig op vooruit, dat ik mijn oude persoonlijke records stilaan terug in het vizier kreeg. Dus maakte ik er mijn doel van om die oude records één voor één aan te vallen – met succes tot nu toe, mag ik met fierheid zeggen! Trenara hielp mij al om mijn records op de halve marathon en de 10 mijl te verbeteren (lees gerust: verpulveren!), en ook mijn beste tijd op de kortere kilometer- en mijl-afstanden mochten er al aan geloven. Als ik nu ook nog de (verbazingwekkend nauwkeurige) wedstrijd-voorspellingen van Trenara mag geloven, gaan ook mijn laatste nog overgebleven “oude” records op de 5 en 10 kilometer niet lang meer recht blijven.
Dit soort prestaties had ik van mezelf nooit verwacht. Sterker nog, tot recent hield ik het letterlijk voor onmogelijk dat ik als roestige thirty-something nog in staat zou zijn om mijn topfitte 25-jarige zelf te verslaan. Dat dit toch is mogen gebeuren, heb ik voor een groot stuk te danken aan de gerichte en persoonlijke begeleiding vanuit Trenara. Daarvoor blijf ik de Trenara-makers Christophe en Gert eeuwig dankbaar. Over dat abonnementje op Peak Pro heb ik dus ook geen seconde getwijfeld, als dankbetuiging én als cadeau voor mezelf!
Wanneer al die oude records aan diggelen liggen, en enkel de marathon nog overblijft om éindelijk van mijn bucket list te schrappen, dan weet ik al waar mijn trainingsschema vandaan zal komen… 😉
Tijdens mijn studentenjaren, toen die extra “kot-kilo’s” mij toch wat parten begonnen te spelen, kwam dat ene moment van openbaring dat iedereen wel zal herkennen: “ok, het is genoeg geweest!”. En omdat ik al jarenlang sporadisch, maar met zeer veel plezier, ging hardlopen, werd dat mijn sport naar keuze.
Die sporadische ontspanning groeide al snel uit tot een uit de hand gelopen passie. De extra kilootjes waren vrij snel verleden tijd, mijn conditie maakte grote sprongen vooruit, mijn persoonlijke records werden almaar scherper en ik voelde mij ook beter en sterker dan ooit tevoren. Goed bezig, dacht ik!
Lopen zonder structuur.
Maar: ik trainde zonder plan, en vooral, zonder enig idee waar de grens lag. Tussen het werken en studeren door was mijn tijd om te lopen soms (te) beperkt, waardoor ik al te vaak probeerde om het maximale te halen uit de weinige tijd die ik wél had. Ook herkenbaar voor velen waarschijnlijk! Ik liep doorheen vermoeidheid, stress, slaapgebrek, en helaas ook domweg doorheen kleine pijntjes die vervolgens steeds groter werden.
Het onverbiddelijke gevolg: een stressfractuur van mijn bekken. Op dat moment besloot ik, achteraf gezien tot mijn grote spijt, om het lopen voor bekeken te houden.
De wijsheid komt echter met de jaren zeggen ze. In mijn geval was dat ook zo. Enkele jaren later, met mijn artsendiploma op zak en opnieuw op de schoolbanken voor mijn master sportgeneeskunde, begon ik pas te begrijpen welke fouten ik had gemaakt als loper. Ik wilde heel graag de draad van mijn oude passie terug oppikken, maar ik wist dat het opnieuw fout kon lopen, als ik niet méér structuur in mijn training zou brengen.
Enter Trenara!
Voor het inhuren van een echte loopcoach had ik tijd noch centen, en in de virtuele loopcoaching van Garmin vond ik mijn gading niet echt. Toen hoorde ik via collega’s en mede-hardloopfanaten voor het eerst van Trenara: een gloednieuwe hardloop-app, die je gepersonaliseerde trainingsschema’s biedt en zich aanpast aan jouw kunnen.
Eerlijk: in het begin had ik er een beetje een haat-liefdeverhouding mee. Als je na elke training te horen krijgt dat je weer “in het rood” bent gegaan en dat ze je “aan je oren trekken”, dan werkt dat op den duur niet zo heel erg motiverend! Maar toegegeven, ik moest mij soms toch nog leren inhouden, dus vaak kreeg ik zo’n berichtjes gewoon door mijn eigen schuld. Gaandeweg leerde ik dankzij Trenara beter doseren. Ik leerde meer en meer aanvoelen wat het is om écht rustig te lopen – en bijgevolg lukte het ook steeds beter om écht hard te lopen. Ik volgde voor het eerst in mijn leven een perfect gestructureerd schema, en tegelijkertijd had ik nooit eerder het gevoel dat er zoveel variatie in mijn trainingen zat. En bovenal, na al die jaren blessureleed kon ik eindelijk weer iets opbouwen – alleen op een verantwoorde manier deze keer, met veel minder risico op blessures!
Op den duur ging mijn conditie er zelfs zodanig op vooruit, dat ik mijn oude persoonlijke records stilaan terug in het vizier kreeg. Dus maakte ik er mijn doel van om die oude records één voor één aan te vallen – met succes tot nu toe, mag ik met fierheid zeggen! Trenara hielp mij al om mijn records op de halve marathon en de 10 mijl te verbeteren (lees gerust: verpulveren!), en ook mijn beste tijd op de kortere kilometer- en mijl-afstanden mochten er al aan geloven. Als ik nu ook nog de (verbazingwekkend nauwkeurige) wedstrijd-voorspellingen van Trenara mag geloven, gaan ook mijn laatste nog overgebleven “oude” records op de 5 en 10 kilometer niet lang meer recht blijven.
Dit soort prestaties had ik van mezelf nooit verwacht. Sterker nog, tot recent hield ik het letterlijk voor onmogelijk dat ik als roestige thirty-something nog in staat zou zijn om mijn topfitte 25-jarige zelf te verslaan. Dat dit toch is mogen gebeuren, heb ik voor een groot stuk te danken aan de gerichte en persoonlijke begeleiding vanuit Trenara. Daarvoor blijf ik de Trenara-makers Christophe en Gert eeuwig dankbaar. Over dat abonnementje op Peak Pro heb ik dus ook geen seconde getwijfeld, als dankbetuiging én als cadeau voor mezelf!
Wanneer al die oude records aan diggelen liggen, en enkel de marathon nog overblijft om éindelijk van mijn bucket list te schrappen, dan weet ik al waar mijn trainingsschema vandaan zal komen… 😉