Trenara…

Laat me even teruggaan in de tijd:

2018:
Een klotejaar, echt waar. In januari maakte mijn vriend een doodsmak op de weg. Op dat moment nam ik al enkele keren deel aan Spartacus runs, de 10-miles in Antwerpen of de 20KM van Brussel. Gewoon voor de fun, want het gros van onze tijd spendeerden we op de renbaan tussen de paarden. Daar lag de passie van mijn vader, daar ben ik opgegroeid en daar heb ik ook mijn vriend leren kennen. Maar de situatie was wat ze was en ik had voor dat tragisch ongeluk al minder voeling met drafsport. Ik wou een sport waar ik niet afhankelijk was van iets of iemand anders.

Toegegeven, het werd aanvankelijk een manier om te ontsnappen aan de realiteit. Ik voelde me op mijn best wanneer ik mijn loopschoenen kon aantrekken. Dat jaar nam ik voor het eerst deel aan de dodentocht & finishte ik de Ultra- Viking race (60km – 100 obstakels). Ik ‘trainde’ zonder schema, ging 3-4 naar de Gym om onder de mensen te komen en deel te nemen aan de crossfit-workouts. Daarnaast liep ik af en toe rond de kerktoren & ging van evenement naar evenement.

December 2019:
Mijn eerste marathon in Valencia. Wat afstanden lopen betreft was ik dus niet aan mijn proefstuk toe. Dat jaar maakte ik voor het eerst gebruik van een trainingsschema. Ik liet mijn hartslagzones bepalen en volgde braafjes wat mij 12 weken lang werd voorgeschoteld. Mede ‘dankzij’ een blessure ben ik opzoek gegaan naar een ‘echte’ personal coach om Valencia tot een goed einde te brengen. Mission Accomplished, 3h53min later strompelde ik over de finish. Toch zat ik en mijn trainer niet op dezelfde golflengte, er ontbrak iets. Trainingen waren een beetje ‘saai’ en ik haalde geen voldoening uit mijn loopjes.

2020:
Begin 2020 hoorde ik via een podcast voor het eerst praten over ‘Trenara’. Het idee sprak mij wel aan. De gratis versie was ook nog eens ideaal om de app uit te testen. Ik was meteen verkocht. Gedaan met zinloze kilometers malen, ik had echt het gevoel dat loopjes trainingen werden! Door de podcast van The Running Crew (en eigenlijk dus ook Trenara) kreeg ik ook het gevoel de mensen achter mijn schema een beetje beter te leren kennen. Het maakte het lopen minder eenzaam. Door corona waren er niet bepaald doelen te stellen… maar dat was niet erg. Ik amuseerde me!

En het leukste van alles was misschien dat ik zelf de controle had. Het schema werkt interactief, ik kan trainingen verplaatsen en wanneer ik eens iets teveel of te weinig doe wordt dat de week erna in rekening gebracht. Zo gingen er maanden voorbij zonder wedstrijden maar ik merkte dat ik sneller werd. Het volume, de afwisseling en de consistentie: die combinatie werkte, zoveel was zeker. Pas tijdens Dwars door Hasselt werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik liep een wedstrijd zoals nooit tevoren. En ik was zelfs niet ‘op’ na de finish. WOW! DANKU TRENARA!

2021:
Voor mij veranderde er weinig. Ik liep van schema naar schema en in het weekend ging ik trailen, dat waren begin dit jaar de enige wedstrijden die nog doorgingen en ik had nood aan een andere omgeving. De Waalse bossen zorgden weliswaar voor trage kilometers maar de hoogtemeters en oneffen terrein maakte me sterker. In plaats van die extra duurloop op zondag ging ik me uitleven in de bossen. Door budgettaire beperkingen werd de applicatie stapje per stapje verder uitgewerkt, ook die evolutie kunnen we volgen via de podcast van de The Running Crew. Soms werd ik daar wel een beetje lastig van, vooral het wachten op een + 42km schema bleef maar duren 😄

Meest heb ik al gebruik gemaakt van het marathonschema. In mijn ogen is dit echt heel compleet. Er kan makkelijk een tussentijds doel (korter dan de marathon afstand) op de planning (en in het schema!) worden opgenomen. En ook tijdens de trainingen heb ik al meermaals mijn PR verbroken door een stevige blokkentraining die bijna wekelijks terugkomt. Je hoeft dus echt geen 12weken te wachten om je vooruitgang op te merken. De load vind ik op sommige momenten nogal aan de lage kant, maar dat is eerder persoonlijk en heeft waarschijnlijk te maken met het parcours dat ik de laatste jaren heb afgelegd.

Vanaf juli 2021 heb ik me 100% gefocust op de marathon van Londen. Geen tussentijdse uitspattingen meer in de bossen maar pure focus om onder die 3h30 te lopen. Volgens Trenara was 3h22 ook mogelijk… Vond ik gewaagd, maar de tempo’s toonden aan dat ze misschien wel eens gelijk konden hebben. Ik heb alles uit de kast gehaald en heb uiteindelijk mijn doel bereikt in 3h10min40.

Ik moet ook toegeven dat alles klopte: trainingen, voeding, het weer (enkel de laatste 10km ging dat wat fout maar hey, toen was het beste er toch al af! 😀). Wel heb ik veel te veel risico genomen de eerste helft van de wedstrijd. Dat ga ik in de toekomst toch even anders proberen doen.

Dusja, om een lang verhaal samen te vatten:
Op 2 jaar tijd liep ik 2 marathons, ging ik van 3h53 naar 3h10’40. In 2022 verbrak ik zelfs de grens van de 3u.
Ik had gedurende die periode 1 trainer, Trenara. Een algoritme dat mij, op basis van mijn resultaten, een schema voorschrijft en tempo’s oplegt. En nog meer dan de wedstrijd, heb ik genoten van het proces. Uiteindelijk zeggen die 3h marathon heel weinig, en is het ook een momentopname. Je bent op D-day nog steeds afhankelijk van het moment… Stress, weer, voeding, … er komt een hele hoop extra bij kijken, al dan niet controleerbaar. Maar het proces, de weg naar de start, was zalig. Het schema was afwisselend. Ik had ook het gevoel dat er geen zinloze loopjes en trainingen moesten gebeuren. Wanneer er een recuperatietraining op de planning staat, hadden mijn benen er ook geen interval kunnen uitpersen. Dus, trainer, coach -> all credits to 2! 😉